آیا تاریخ همانند داستان است؟

زبان های اروپایی اغلب از کلمه ی مشابه برای "داستان" و "تاریخ" استفاده می کنند، اما بسیاری از زبان آموزان انگلیسی این واژه ها را بعنوان انتونی ها در نظر می گیرند. اما چگونه آنها واقعا متفاوت هستند؟ آن فینکبر از برخی از مورخان دکترای تخصصی  نظراتشان را خواسته است.

نویسنده، سردبیر و متولد فیلادلفیا آسترا وولف گفت:

   البته تاریخ ها داستان هایی هستند. تاریخ، مطالعه تغییر در طول زمان است، به این معنی که آن یک سرمایه گذاری ذاتی، با آغاز، یک وسط و یک پایان است. مطمئنا، ممکن است سابقه یک لحظه معین در زمان را بنویسید،  اما حتی پس از آن، نویسنده تصمیمات خاصی در مورد اینکه چگونه لحظه ای که از آن تعریف می شود، اتخاذ کرده است.در آغاز  چیزی اتفاق می افتد که برای هرکسی سوالاتی پیش آید و در پایان آن چیزی اتفاق افتاد تا موضوع را ببندد.

به طور طبیعی، مبادله پیچیده تر می شود و از آنجا جالب تر است. مثلا از الکس ولورشتاین، مورخ علمی، به این نکته اشاره دارد:

"... تاریخ هیچ علمی در هیچ فرم نیست و نباید برای آن یک اشتباه باشد."

این ادعا است که، بر اساس تصور اول، ممکن است شما را به عنوان تعجب برانگیزد، اما برای آن، ولف و ولرسشتین، در چندین مورد از گفتگو، یک پرونده قانع کننده هستند. در اینجا ولرسشتین می گوید:

    ... ساختار اصلی داستان / روایت یک انتخاب هنری است. آیا داستان من یک داستان عاشقانه یا قهرمانانه است، که در آن شخصیت اصلی در برابر جهان برنده می شود؟ یا این چیزی دشوارتر خواهد بود، جایی که جهان بر علیه قهرمانان برنده می شود؟ یا چیزی در میان، مانند طنز یا کمدی؟ این ها همه حالت های مختلف برای رسم یک داستان هستند، و هنگامی که شما آنها را مانند این قرار دادید، بلافاصله ایده هایی در مورد چگونگی اعمال آنها به یک نوع داستان تاریخی در مقابل دیگر می باشد. سابقه هسته ای اغلب در یکی از سه راوی روایت های مختلف گفته می شود - داستان "رسمی" معمولا عاشقانه است (دانشمندان و یا دولت ها یک قهرمان هستند)، داستان فعال معمولا غم انگیز است (افراد خوب مسموم می شوند و یا مورد آزار و اذیت قرار می گیرند) ، و نسخه استنلی کوبریک اساسا طنز (تمام جهان دیوانه است). همانند تمام نویسندگان، مورخان، که تحت کنترل صنایع دستی هستند، باید این گونه انتخاب ها را به طور هدفمند انجام دهند.